Şair ne güzel söyler:
“Mazhar-ı feyz olamaz düşmeyecek hâke nebat
Mütevazi olanı rahmet-i Rahman büyütür.”
Yani, tohum toprağın bağrına düşüp kendisini çürümeye salmayınca, başağa yürüyemez. Başağa yürümenin yolu, toprağın altında ezilmeden, topraklaşmadan ve şahsı itibarıyla orada yok olmadan geçer. Evet, tohum yok olmalıdır ki, yokluktan fışkırarak ikinci bir varlığa yürüyebilsi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder