Ravza-i Tahire’yi ilk gördüğümde orası için,
“Bir avuç toprağını, cihanlara değiştirmeyeceğim bukalar bukası”
sözleri dudaklarımdan dökülmüştü. Fakat, Hazret’in aşkı bambaşkaydı. Birisi ona gelip,
“Orada, sokaklarda çok uyuzlu mahlûklar gördüm.”
dediğinde tepkisi şu olmuştur: “Sus! Medine’nin sokak köpekleri için dahi öyle söyleme! Ben Peygamber hatırına oranın uyuzlusuna bile kurban olurum.” O, bu ve benzeri ifadeleri, yüreğinden kopup gelen bir içtenlikle, bütün benliğiyle söylerdi. Öyle ki, bunu söylerken adeta Efendimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) şahsiyet-i maneviyesinde erir ve fena fi’r-resûl olurdu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder