Maalesef çoklarının bu dünyada aldandığı bir gerçektir. Esasen neye ne kadar önem verileceği belirlenmediği takdirde isabetli karar verilemez. Dolayısıyla insan son noktaya gelindiğinde umduğunu bulamayabilir.
O zaman Şeyh Gâlib gibi,
“Vardık der-i saâdetine yâri görmedik
Girdik behişte, hayfâ ki dîldârı görmedik.”
(Saadet yurduna vardık, cennete erdik ama heyhat ki sevgili yâri göremedik) der.
Yani dünya ukba dengesini kuramamış bir insan bazen burada din adına bir şey yapıyorum zannederek bir ömür boyu didinir durur. Fakat öte tarafa gittiğinde insan orada yârı bulamaz, dildârla hemdem olamaz, gönüllerin etrafında pervaz ettiği Hazreti Mahbûb’u göremez.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder