Perişan sözlerimden bıkma, hoş gör,

M. Akif gibi,

“Perişan sözlerimden bıkma, hoş gör, ya Rasûlal ah,

Kulun şeydâdır amma, açtığın vadide şeydâdır!”

deyip inlemeliler. Ya da İslam’ın garipliğini ve ümmetin
kimsesizliğini vicdanlarında duyup o Muzdarip Şair‘in “Pek Hazin Bir Mevlid Gecesi”ndeki yanık nağmeleriyle Cenab-ı Hakk’ın dergahına yönelmeliler:

Yıl ar geçiyor ki, yâ Muhammed.

Aylar bize hep Muharrem oldu!

Akşam ne güneşli bir geceydi…

Eyvah, o da leyl-i mâtem oldu!

Alem bugün üç yüz el i milyon

Mazlûma yaman bir âlem oldu:

Çiğnendi harîm-i pâki şer’in;

Nâmûsa yabancı mahrem oldu!

Beyninde öten çanın sesinden

Binlerce minâre ebkem oldu

Al ah için, ey Nebiyy-i ma’sum,

İslam’ı bırakma böyle bîkes,

Ümmeti bırakma böyle mazlum.