Ya men bidünyâhu’ş-tegal

Bize ne zaman “Sıra sende” deneceğini de bilmiyoruz. Buna rağmen çoğumuz ölümün bir gün gelip çatacağından habersiz yaşıyoruz. Münebbihat’ın
başındaki nasihat de bu hakikati ifade etmektedir:

“Ya men bidünyâhu’ş-tegal / Kad garrahu tûlu’l-emel

Evelem yezel fî gafletin / Hattâ denâ minhu’l-ecel

El-mevtu ye’ti bağteten / Ve’l-kabru sundûku’l-amel.

Isbir alâ ehvâlihâ / Lâ mevte il â bi’l-ecel.”

Ey dünya meşgaleleriyle oyalanan zaval ı! Upuzun bir ömür ümidiyle hep aldandın. Yetmez mi artık bunca gaflet ve umursamazlığın. Bak, yaklaştı ötelere yolculuk zamanın; unutma ölüm çıkıp gelir bir gün ansızın. Seni 3/5
bekliyor kabir, o ki amel sandığın. Öyleyse, kov dünya endişelerini ve sabra sığın; ecelin dolup da yolculuk anın gelene dek hâlâ var bir fırsatın.” Evet, “El-mevtu ye’tî bağteten–Ölüm ansızın çıkıp gelir.” Ve herkes o yolculuğa ne hazırlamışsa kabrini onunla donatır. Bazıları çeyiz sandığı elinde şeb-i arusa gidiyor gibi ona doğru yol alır.
Kimisi de el eri boş bir müflis gibi kabre varır ve onu hatalarının, kötülüklerinin ve günahlarının sandığı olarak bulur.